طی سالهای اخیر، روند رشد ارتباطات بدون سیم با ظهور تلفن های سلولی جهش بزرگی نمود. این درحالیست که در سال 2003 ارتباطات بی سیم یکصدمین سالگرد تولد خو را جشن گرفت. صد سال پیش و در تاریخ 19 ژوئن 1093 نخستین پیام تلگراف بدون سیم برفراز آتلانتیک تا انگلستان توسط رئیس جمهور روزوولت مخابره شد و این نقطه آغاز ارتباطات بی سیم و تولد آن به شمار می رود، بطوریکه امروزه ارتباطات بی سیم به گونه ای در ابعاد زندگی ما نفوذ کرده است. میکروفون های بی سیم نیز از این موضوع مستثنی نیستند و هم اکنون بیش از 200 نوع مختلف از این میکروفون ها توسط سازندگان در سرتاسر دنیا تولید و عرضه می شوند.
یک سیستم میکروفون بی سیم، معمولاً متشکل از سه بخش اصلی شامل: میکروون، فرستنده و گیرنده است. اما آنچه که قابلیت حذف سیم را نسبت به سیستم های میکروفون معمولی به این تجهیزات می بخشد، قطعاً اجزاء فرستنده و گیرنده آن می باشند. بخش فرستنده این تجهیزات معمولاً در قالب یک مجموعه و به همراه بخش میکروفون و فاقد سیم، ادقام و عرضه می شوند
در سیستم های جدید میکروفون بدون سیم، دو آنتن مختلف، یکی بر روی بخش فرستنده و دیگری بر روی قسمت گیرنده وجود دارد. هنگامیکه فاصله فرستنده از آنتن گیرنده بیش از حد مجاز افزایش می یابد، در این حالت صدا و سیگنال های رادیویی دچار تحریف و نویز می شوند. به علاوه استفاده از امواج بالای فرکانسی باند (UHF) که دارای طول موج کوتاه تری نسبت به (VHF) می باشند، باعث کاهش بازتابش سیگنالها در محیط مورد استفاده می شود.
تمامی سیستم های میکروفون بی سیم، همانند دیگر لوازم بدون سیم، بر مبنای کار با امواج رادیویی، الزاماً بر روی یک دسته از باندها و فرکانس ها عمل می کنند. سیستم های اولیه میکروفون بی سیم معمولاً به طریقه (FM) و در محدوده کانال های 2 تا 6 تلویزیونی از باند (VHF) عمل می کردند. این فرکانس ها به علت وجود تداخل با منابع قدرتمند انتشار همگانی( دکل ها پخش برنامه های تلویزیونی) و عدم وجود پهنای باند لازم، نمی توانستند کیفیت بالای صوت را تضمین نمایند. در دهه1970، کمیته فدرال ارتباطات آمریکا، محدوده کانال های 7 تا 13 تلویزیونی از باند بالای (VHF) را برای سیستم میکروفون بی سیم اختصاص داد. کشورهای دیگر به غیر از آمریکا نیز باندهایی را در محدوده مشابه، به این سیستم ها اختصاص دادند. امروزه نیز باند (وی اچ اف) میکروفون بی سیم همچون باند (UHF) کاربرد وسیعی دارند. اما باند (UHF) مزایای بیشتری را در بر دارد، از جمله اینکه این باند فرکانسی تراکم کمتری نسبت به باند (VHF) از نظر کانال های تلویزیونی دارد. اما مهمترین مزیت این باند بالاتر بودن فرکانس آن نسبت به (VHF) است. بطوریکه بالا بودن این فرکانس به معنای کوتاه بودن طول موج آن است و کوتاهی طول موج نیز باعث افزایش کیفیت و کاهش نویز صدا می گردد. علاوه بر این مدار الکترونیکی فرستنده (UHF) ظریف تر و کوچکتر از فرستنده (VHF) است.
کارخانه جات سازنده بطور معمول فرکانس های میان 614 تا 806 مگاهرتز از باند (UHF) را برای تولیدات خود در نظر می گیرند. این باند که برابر کانال های 38 تا 70 تلویزیونی است، در تلویزیونهای جدید دیجیتالی دغدغه های گذشته را از نظر تداخل و تاثیرات منفی در بر ندارد. گذشته از این کیمته فدرال ارتباطات آمریکا، باز هم جهت کاهش نگرانی ها، باند 2.4 گیگا هرتز را نیز به میکروفون های بی سیم اختصاص داده است. همچنین این باند، نخستین باند استاندارد جهانی برای میکروفون های بی سیم نیز شناخته شده است.
با وجود آنکه باند مذکور مزایای زیادی همچون کاهش تداخل، افزایش وضوح و شفافیت صوت، افزایش برد رادیویی را به ارمغان می آورد، اما معایبی را نیز در بر دارد، از جمله آنکه تلفن های بی سیم و اجاق های مایکرویوو قادر به ایجاد تداخل بر روی این باند می باشند و در مرحله بعد باند 5.8 گیگا هرتزی تلفن های بی سیم است که به تازگی تخصیص یافته. از آنجایی که میکروفون های بی سیم، تنها تولید کننده گان و منابع انتشار امواج رادیویی نیستند، بدیهی است که تجهیزاتی همچون رایانه ها، رادیوهای دوطرفه و دستگاه های پخش صوت و تصویر، همگی می توانند منبعی برای ایجاد تداخل های احتمالی باشند.